Co to jest grzaniec? Historia, rodzaje i wyjątkowy smak zimowego napoju

Grzaniec to ciepły alkoholowy napój, który powstaje przez alchemiczną transformację wina pod wpływem ciepła i przypraw. Temperatura 60-80°C to magiczne okno, w którym alkohol jeszcze nie wyparowuje, ale aromaty już eksplodują. Jeżeli jest za zimno, smaki pozostają zamknięte w winie, a jeżeli za gorąco, wszystko, co delikatne, rozpływa się w parze.

Podstawą jest wino: czerwone dla intensywności, białe dla lekkości. Do tego cytrusowe plasterki pomarańczy, które pod wpływem ciepła uwalniają olejki eteryczne. Goździki dodają charakterystycznej, lekko gorzkawo-słodkiej nuty. Cynamon otula całość ciepłem. Miód lub cukier równoważy kwasowość wina. A wszystko to razem, po piętnastu minutach delikatnego podgrzewania, tworzy nowy napój.

Różnice między grzańcem a winem są fundamentalne. Wino degustujemy zimne lub w temperaturze pokojowej, koncentrując się na jego cechach: minerałach z gleby, owocach z winogron, dębie z beczek. Grzaniec to coś zupełnie innego. Ciepło rozbija strukturę tanin, alkohol niesie aromaty przypraw, a słodycz maskuje to, co w winie mogłoby być zbyt ostre.
To tak, jakby porównywać świeże jabłko do szarlotki. Te same składniki, zupełnie inne doznanie.

Tekstura też się zmienia. Dobre wino jest lekkie, czyste, często kwaśne. Grzaniec staje się gęstszy, niemal oleisty od miodu, który otula język jak ciepły koc. Po dobrym grzańcu zostaje długie, rozgrzewające ukojenie – efekt działania cynamonu i imbiru, które stymulują receptory ciepła w ustach.

Historia zaczyna się ponad dwa tysiące lat temu w Cesarstwie Rzymskim. Kucharz Apicjusz zapisał przepis na "Conditum Paradoxum" – na litr wina używano pięciu kilogramów miodu, dodawano szafran, pieprz, pieczone pestki daktyli i mastiks. Rzymianie podgrzewali tę miksturę w specjalnym naczyniu "autephsa". To był trunek dla elit.

Prawdziwa kultura picia grzańca narodziła się w średniowieczu. Podczas wypraw krzyżowych przepisy przemieszczały się z południa na północ Europy. Podgrzewanie alkoholu miało prosty sens – rozgrzewali się w ten sposób w mroźne dni.

W XIV wieku we Francji i Hiszpanii pojawił się "hippocras" – od imienia Hipokratesa. Średniowieczni lekarze przepisywali gorące wino jako lek na przeziębienia i osłabienie. Problem? Przyprawy korzenne były drogie – gram cynamonu kosztował tyle, co kilogram mięsa. Dlatego grzaniec był symbolem statusu społecznego.

W Polsce pierwsze wzmianki pojawiają się w miastach hanzeatyckich – Gdańsku, Elblągu, Toruniu. Niemieccy kupcy przywieźli glühwein, ale Polacy dodali miód zamiast cukru. Tradycja zimowych kuligów zawsze kończyła się przy ognisku z kubkiem rozgrzewającego trunku.

Dopiero w XIX wieku, gdy przyprawy stały się dostępne, grzaniec zdemokratyzował się. W Szwecji stworzono "glögg", w Saksonii August von Wackerbarth eksperymentował z "glühwein". Dziś europejskie zwyczaje zimowe związane z grzańcem to fundament kultury zimowej od Berlina po Bergen.

Jeśli przejdziesz przez jarmark bożonarodzeniowy w Kolonii, usłyszysz: "Ein Glühwein, bitte!" W Sztokholmie zamówisz: "En kopp glögg, tack!" W Paryżu poprosisz o: "Un vin chaud, s'il vous plaît!" Ten sam pomysł, te same przyprawy, ale każdy kraj stworzył własną interpretację.

Na niemieckich "Weihnachtsmarkt" aromat glühwein miesza się z zapachem pieczonych kiełbasek i pierników. Podstawa to czerwone wino – najczęściej Dornfelder lub tanie Merlot – podgrzewane z cukrem, cynamonem, goździkami i plastrami pomarańczy. Podają go w ceramicznych kubkach z napisem miasta, które turyści zabierają jako pamiątki (za depozyt 2-3 euro).

W Austrii dodają czasem rum, tworząc mocniejszą wersję zwaną "jagertee". W Bawarii można znaleźć "feuerzangenbowle" – spektakularny wariant, gdzie stożek cukru nasączony rumem płonie nad garnkiem z winem.

Szwedzi, Norwegowie i Duńczycy przygotowują glögg inaczej. Do czerwonego wina dodają nie tylko standardowe przyprawy, ale też migdały, rodzynki, kardamon, a niekiedy nawet porto lub akwawit, aby uzyskać większą moc. Podają go w małych filiżankach z łyżeczką, którą wyławia się namoczone rodzynki i migdały.

Te rozgrzewające napoje stworzone są dla klimatu, gdzie zima oznacza kilka godzin dziennego światła. W szwedzkich domach glögg pojawia się już w czasie adwentu – sączy się go przy świecach i ciastkach piernikowych. To nie jest napój do picia na stojąco – to rytuał, który wymaga czasu.

Francuska wersja jest bardziej wyrafinowana. Używają win z Beaujolais lub Côtes du Rhône, dodają brandy lub likier pomarańczowy (Grand Marnier), mniej cukru niż Niemcy. Rezultat? Nie tak słodki grzaniec, w którym dużo bardziej czuć aromat wina.

Na Alzacji, bliżej granicy z Niemcami, vin chaud przypomina bardziej glühwein. Ale w Paryżu czy Lyonie to napój subtelniejszy, często podawany w kawiarniach jako "apéritif d'hiver" – zimny aperitif.

Anglicy piją mulled wine od stuleci. Charles Dickens w "Opowieści wigilijnej" opisuje "smoking bishop" – grzane wino z porto, goździkami i pieczonymi cytrynami, które Scrooge oferuje swojemu księgowemu.

Brytyjska wersja często zawiera brandy lub sherry, jest słodsza i mocniejsza niż kontynentalne odpowiedniki. Na Christmas Markets w Londynie czy Edinburghu podają ją w plastikowych kubkach – mniej romantycznie niż w Niemczech, ale równie skutecznie rozgrzewająco.

We włoskich Alpach, w Trentino i Alto Adige, vin brûlé to standard après-ski. Po dniu na stoku narciarskim nie ma lepszego sposobu na rozgrzewkę. Włosi używają lokalnych czerwonych win, dodają dużo skórki pomarańczowej i czasem grappę.

W miastach, na północy Włoch, vin brûlé pojawia się na jarmarkach, ale nigdy nie osiągnął takiej popularności jak w krajach alpejskich.

Nasza krajowa tradycja łączy wpływy niemieckie z lokalnymi zwyczajami. Polski grzaniec, szczególnie w regionach południowych, zawiera miód – lipowy, gryczany lub wielokwiatowy. To daje inną słodycz niż cukier – bardziej złożoną, z nutami kwiatowymi.

Podczas zimowych kuligów, w Zakopanem czy w Beskidach, grzaniec podawano z ognisk i często wzmacniany był śliwowicą. Kultura picia grzańca w Polsce to także tradycja spotkań przy ognisku, śpiewanie kolęd i opowiadanie historii.

Pierwsze pytanie, które pada przy barze: "czerwone czy białe?" Ta decyzja zmieni całe doświadczenie smakowe. To nie jest kwestia lepszego czy gorszego – to kwestia nastroju, momentu i tego, czego potrzebuje Twoje podniebienie.

Kiedy większość ludzi myśli o grzańcu, wyobraża sobie głęboki, rubinowy płyn w ceramicznym kubku. Czerwone wino to fundament napojów zimowych, które podawano przez stulecia. Merlot, Pinot Noir, Tempranillo, Syrah – wszystkie te szczepy dobrze znoszą podgrzewanie.

Co się dzieje, gdy czerwone wino spotyka się z ciepłem? Taniny – związki, które w zimnym winie dają gorzkawy, ściągający smak – stają się łagodniejsze i bardziej aksamitne. Aromaty ciemnych owoców – śliwki, czarnej porzeczki, wiśni – intensyfikują się. Alkohol niesie te nuty prosto do nosa, jeszcze przed wzięciem łyka.

Czerwony grzaniec ma ciało, ma wagę. To ciepły alkoholowy napój, który czujesz w żołądku – rozgrzewający, obejmujący, niemal pożywny. Ideał na mroźny wieczór, gdy wracasz z długiego spaceru i potrzebujesz natychmiastowego ciepła.

W Secret Room nasz Berry Port Mulled Wine reprezentuje tę klasyczną linię – czerwone wino wzmocnione porto, z malinami i wiśniami. To grzaniec, który nie przeprasza za swoją intensywność. Rose & Pomegranate to delikatniejsza wersja, gdzie kwiatowe nuty róży równoważą moc czerwonego wina.

Białe wino w grzańcu to relatywnie nowy trend, który eksplodował w ostatnich latach. Dlaczego? Bo niektórym czerwone wino wydaje się zbyt ciężkie i zbyt intensywne. Białe daje przestrzeń do oddychania.

Chardonnay, Pinot Grigio, Riesling – te wina pod wpływem ciepła zmieniają się inaczej niż czerwone. Nie mają mocnych tanin, więc rezultat jest lżejszy, bardziej orzeźwiający. Zamiast ciemnych owoców są nuty jabłka, gruszki, cytrusów. Zamiast przytulenia jest lekkość.

Białe wino traci część swoich subtelnych nut mineralnych po podgrzaniu – to prawda. Dlatego wymaga mocniejszego przyprawienia. Więcej imbiru, więcej cytrusów, czasem mięta lub limonka. Efekt? Grzaniec, który jest równie rozgrzewający co czerwony, ale w smaku przypomina raczej aromatyczną herbatę z alkoholem.

Różnice między grzańcem a winem są tu najbardziej widoczne. Białe wino pite zimne to minerały, kwasowość, orzeźwienie. Białe wino podgrzane to ciepła słodycz, przyprawy korzenne, aksamitna tekstura.

W naszym menu Secret Room znajdziesz dwie białe wersje. Mandarin Honey Warm Wine to słońce w kubku – mandarynki i miód tworzą słodko-kwaśną harmonię. Pear & White Wine to jeszcze subtelniejsza propozycja, w której gruszka dodaje charakterystyczną, miodową słodycz bez przytłaczania.

Wino różowe jako grzaniec to kompromis między czerwonym a białym. Grenache, Zinfandel – te szczepy dają lekkie, owocowe wino o delikatnej barwie. Po podgrzaniu zachowują owocowość czerwonych, ale bez ich ciężaru. Rezultat? Grzaniec strawberry-porzeczkowy, który smakuje jak kompot z dzieciństwa.

Grzaniec z herbatą? Tak, to działa. Zaparzony Earl Grey lub Lapsang Souchong dodany do czerwonego wina daje dymne złożone nuty.

Grzaniec z cytrusowym wybuchem? Cytryna, limonka, grejpfrut, pomarańcza – wszystkie razem z miętą tworzą niemal lemoniadowo-podobny efekt.

Grzaniec pikantny? Świeże chili, różowy pieprz, imbir – dla tych, którzy chcą, by rozgrzewanie było dosłowne.

Sok jabłkowy, sok winogronowy ciemny, sok żurawinowy – każdy może być bazą. Te same przyprawy: cynamon, goździki, anyż. Ten sam proces: delikatne podgrzewanie, żadnego gotowania. Rezultat? Napój, który w ciemnym kubku jest nie do odróżnienia od alkoholowego brata. Ciepło, aromaty, słodycz – wszystko jest.

Grzaniec bezalkoholowy to nie jest "gorszy" grzaniec. To po prostu inna kategoria rozgrzewających napojów dla tych, którzy prowadzą, są w ciąży, lub po prostu tego wieczoru wolą uniknąć alkoholu.

Grzane piwo – popularne w średniowieczu, dziś coś bardziej osobliwego. Piwo porter lub stout podgrzewane z miodem i przyprawami daje słodkawo-korzenny smak.

Grzany cydr – jabłkowy kuzyn grzańca. Naturalnie słodki, mniej alkoholowy, równie rozgrzewający.

Grzany miód pitny – słowiańska tradycja. Dwójniak lub trójniak podgrzewany z ziołami.

Przez stulecia grzaniec był przewidywalny: czerwone wino, cynamon, goździki, pomarańcza. Ale ostatnie lata przyniosły rewolucję w napojach zimowych.

Mandarynki, liczi, marakuja, passion fruit – te tropikalne składniki wnoszą słodko-kwaśny kontrast z korzennymi przyprawami. W Secret Room stawiamy na mandarynki w Mandarin Honey Warm Wine – ich słodycz jest delikatniejsza niż w pomarańczy, niemal kwiatowa.

Granat to kolejny bohater nowoczesnych wariacji napoju. W naszym Rose & Pomegranate Infusion ten owoc równoważy słodycz róży.

Róża, hibiskus, lawenda, czarny bez – składniki, które zmieniają grzaniec w perfumy do picia. Płatki róży z czerwonym winem tworzą zmysłową, orientalną kompozycję. Hibiskus daje rubinowy kolor i kwaskowość. Lawenda staje się kojąca, lekko miętowa.

Wzmacnianie grzańca szlachetnym alkoholem to dziś finezja. Porto dodaje słodkich, karmelowych nut. Brandy wnosi moc koniaku. Rum karaibski daje waniliową głębię. Nasze Berry Port to przykład – porto jest pełnoprawnym składnikiem, nie dodatkiem.

Kardamon daje cytrusowo-miętową nutę jak w chai. Różowy pieprz dodaje lekko słodką, owocową pikantność. Wanilia Bourbon zmienia grzaniec w crème brûlée w płynie. Gałka muszkatołowa świeżo starta daje orzechową nutę.

Nasza Warm Wine Collection to podróż: od lekkiego białego z mandarynką, przez eleganckie różane, subtelne gruszkowe, aż do mocnego porto z malinami. Każdy kieliszek to inna historia. To degustacja, eksploracja, odkrywanie swojego stylu.

Gruszka w listopadzie, pigwa w grudniu, jabłka w styczniu, żurawina w lutym. Restauracje zmieniają składniki w zależności od dostępności.

Pear & White Wine w Secret Room to hołd dla tej filozofii. Gruszka ma swoją porę – późna jesień i wczesna zima. Wtedy jest najsłodsza i najbardziej soczysta. Gruszkowy syrop w połączeniu z białym winem daje delikatną miodową słodycz bez ciężkości.

Zejdź kilka stopni poniżej poziomu ulicy w centrum Gdańska. Wejdź do przestrzeni, gdzie światło jest przytłumione do poziomu, który sprawia, że chce Ci się mówić ciszej. Poczuj, jak temperatura – kilka stopni cieplejsza niż na zewnątrz – otula Cię natychmiast. To Secret Room.

Nie jesteśmy typową restauracją. Nie jesteśmy też typowym barem. Jesteśmy lounge – miejscem, gdzie przychodzi się nie tylko jeść czy pić, ale przede wszystkim zostać. Klimatyczne wnętrze z komfortowym umiarkowanym oświetleniem tworzy przestrzeń, w której czas płynie inaczej. Tutaj tworzymy nową kulturę relaksu – filozofię, w której jedzenie i picie to doświadczenia, a nie tylko zaspokajanie potrzeb.

Nasze menu łączy europejską klasykę, azjatyckie smaki WOK i uliczny street food. Ale zimą prawdziwymi gwiazdami stają się nasze grzańce. Spędziliśmy miesiące na dopracowaniu receptur, testowaniu proporcji, szukaniu idealnych win i kordiałów. Rezultat? Pięć kompozycji, z których każda opowiada inną historię.

Białe wino – lekkie, wytrawne, z dobrym poziomem kwasowości – służy tu jako tło dla prawdziwych gwiazd: mandarynek. Nie używamy koncentratów, ani sztucznych syropów. Prawdziwe mandarynki, pokrojone w plastry, uwalniają swoje olejki pod wpływem ciepła.

Kordiał cytrusowy – domowa redukcja z cytryn i pomarańczy – dodaje dodatkowej warstwy kwasowości. Miód lipowy łagodzi i równoważy. Przyprawy – prawdziwy cynamon cejloński, gwiazdka anyżu, odrobina wanilii – tworzą ciepłą bazę.

Rezultat? Napój, który smakuje jak światło złapane w kieliszku. Słodki, ale nie przytłaczający. Kwaskowaty, ale nie ostry. Rozgrzewający, ale lekki. To grzaniec dla tych, którzy zwykle mówią "nie lubię grzańca, za ciężki". To napój na zimę, który działa równie dobrze w grudniu, jak i w marcu.

Czerwone wino, ale nie takie typowe. Wybieramy wina z wyraźnymi nutami owoców czerwonych – wiśni, malin, porzeczki. To wina, które nawet na zimno mają kwiatowy charakter.

Płatki róży damasceńskiej – suszone – dodajemy w ostatniej fazie podgrzewania. To delikatny składnik, który może szybko stać się mydlany, jeśli przesadzisz. My znaleźliśmy idealny punkt: wystarczająco, by wyczuć róże w aromacie, ale nie na tyle, by dominowała.

Granat zmienia wszystko. Rubinowe ziarenka dodajemy całe, pozwalając im pękać w gorącym winie. Sok granatu jest wytrawny, lekko gorzkawy, bardzo kwaskowaty. To on równoważy słodycz wina i płatków róży.

Kordiał cytrusowy – znowu on – wnosi świeżość. Przyprawy są tu minimalistyczne: tylko cynamon i kardamon. Wszystko inne mogłoby zdominować delikatną grę między kwiatami a owocami.

To grzaniec elegancki, wyrafinowany, nieoczywisty. To ciepły alkoholowy napój na wieczór we dwoje, aby móc rozmawiać godzinami, aby cieszyć się momentem, który na pewno zapadnie w pamięci.

Gruszka to niedoceniany bohater zimowych deserów. Ma unikalną właściwość, ponieważ jest słodka, ale nie w sposób oczywisty. To słodycz delikatna, lekko miodowa, z nutą wanilii.

Zaczynamy od białego wina – tym razem wybieramy coś lekkiego, może z nutą dębu, może Chardonnay. Gruszkowy syrop – własnej roboty, z prawdziwych gruszek Conference lub Bonkreta – dodaje tej charakterystycznej, niemal kwiatowej słodyczy.

Kordiał cytrusowy wnosi kontrast. Cytryna i limonka nie pozwalają, by napój stał się jednowymiarowo słodki. Przyprawy? Minimalne. Cynamon, wanilia, może odrobina imbiru. Wszystko po to, aby gruszka mogła zabłysnąć.

Tekstura tego grzańca jest inna niż pozostałych. Gruszka daje lekką lepkość, niemal aksamitność. To nie jest "drink" – to bardziej "nektar". To grzaniec, który pije się małymi łykami, delektując się każdym z nich.

To propozycja dla tych, którzy cenią równowagę. Nie za słodko, nie za kwaśno, nie za mocno przyprawione. Złoty środek nowoczesnych wariacji napoju.

To jest dla tych, którzy przyszli po intensywne doznania. Czerwone wino – pełne, taniczne, z charakterem – to tylko początek. Porto tawny, ciemne, słodkie, z nutami karmelu i orzechów, to drugi filar.

Maliny i wiśnie – świeże w sezonie, mrożone zimą – dodajemy hojnie. Nie oszczędzamy. Te owoce pod wpływem ciepła eksplodują sokiem, który barwi wino na jeszcze głębszy rubinowy kolor.

Wiśniowy kordiał – redukcja z wiśni z dodatkiem cukru i kwasu cytrynowego – intensyfikuje owocowość.

Rezultat? Grzaniec, który nie przeprasza. Mocny (porto to około 20% alkoholu), słodki, bogaty, owocowy. To napój, który musisz pić powoli, bo inaczej Cię przytłoczy. To grzaniec na wieczór przy kominku. Pija się go podczas głębokich konwersacji. On jest dla tych chwil, które wymagają pełnej uwagi.

To najbardziej tradycyjna z naszych propozycji, ale wykonana na poziomie, którego nie znajdziesz na jarmarku.

Nie możesz się zdecydować? Weź wszystkie cztery.

Zestaw degustacyjny to nasza duma. Cztery kieliszki, aby poznać charakter każdego grzańca, ale nie za dużo, by się przeciążyć. Podajemy je na drewnianej desce, z dekoracjami odpowiadającymi każdemu wariantowi.

Zaczynasz od najlżejszego – Pear & White Wine. Przechodzisz przez słoneczne Mandarin Honey. Eksplorujesz eleganckie Rose & Pomegranate. Kończysz na potężnym Berry Port.

To doświadczenie, a nie tylko picie. To sposób na odkrycie, który grzaniec jest "Twój". Bo każdy z nas ma inny gust, inny próg słodyczy, inną tolerancję intensywności. Collection pozwala to odkryć.

W Secret Room nie używamy gotowych mieszanek przypraw. Nie kupujemy "grzańca w butelce", który wystarczy podgrzać. Każdy składnik jest odważany, a każda proporcja dopracowana. Wina wybieramy specjalnie pod każdy wariant. Owoce są świeże lub z najlepszych mrożonek. Miód pochodzi od lokalnych pszczelarzy.

Ale najważniejsze jest to, że traktujemy grzaniec poważnie. Nie jako dodatek do menu, nie jako sezonową promocję. Jako pełnoprawną część naszej restauracji w Gdańsku, która zasługuje na taką samą uwagę jak koktajle, wina czy dania z karty.

Bo jeśli masz robić grzaniec, rób go dobrze. Albo wcale.

Jak odróżnić grzaniec doskonały od przeciętnego? To nie jest oczywiste, szczególnie jeśli pijesz pierwszy raz w sezonie. Ale są konkretne znaki, które zdradzają jakość. Po latach testowania setek wersji – od tandetnych jarmarcznych po ekskluzywne restauracyjne – wiemy na co patrzeć.

• Temperatura

Jeśli kubek parzy dłonie – za gorąco. Jeśli letni – zbrodnia. Idealny ciepły alkoholowy napój to 70-75°C. Kubek ciepły, ale nie bolesny. Zbyt gorący grzaniec (powyżej 80°C) traci alkohol i aromaty. Zbyt zimny zamyka smaki. W Secret Room podajemy w idealnym momencie.

• Aromat

Dobry grzaniec uderza aromatem na pół metra. Ale to nie jednostajny zapach. To warstwy: ciepło alkoholu, słodycz cynamonu, goździki pikantne, pomarańcza świeża. Złe znaki? Dominujący cynamon (przesada), ostry alkohol (za gorąco), chemiczny zapach (esencje zamiast naturalnych składników).

• Smak

Pierwszy łyk idealnego grzańca to podróż.

Akt pierwszy – słodycz: trafia w język. To powinno być przyjemnie słodkie, ale nie przytłaczające. Jeśli po pierwszym łyku masz wrażenie, że pijesz zagęszczony syrop – źle. Jeśli czujesz przyjemne ciepło i delikatną słodycz – dobrze.

Akt drugi – kwasowość: pojawia się na bokach języka. Pomarańcza, cytryna, czasem granat – te składniki dodają świeżości. Bez nich grzaniec jest ciężki i mdły. Z nimi staje się żywy.

Akt trzeci – gorycz i przyprawy: to finał, długie zakończenie. Goździki dają lekką goryczkę. Cynamon zostaje na podniebieniu. Imbir stymuluje receptory ciepła. To zakończenie powinno trwać – dobre rozgrzewające napoje nie kończą się, gdy przełykasz. One zostają z Tobą przez minutę, dwie, czasem dłużej.

• Tekstura

Grzaniec nie może być wodnisty. Dobry ma ciało, wagę, aksamitność od miodu. Idealny napój na zimę płynie jak delikatny olej, pozostawiając lekki film – nie lepki, ale zauważalny.

Grzaniec przetrwał dwa tysiące lat nie bez powodu. Przetrwał upadek Cesarstwa Rzymskiego, średniowieczne zarazy, wojny światowe, rewolucję technologiczną. Przetrwał, bo jest czymś więcej niż napojem.

To alchemia, która zamienia proste składniki – wino, przyprawy, ciepło – w coś, co rozgrzewa nie tylko ciało, ale i duszę. To tradycja, która łączy nas z wszystkimi, którzy przed nami pili gorące wino w zimowe wieczory. To rytuał, który zmusza do zwolnienia w świecie, który nigdy nie zwalnia.

W Secret Room nie udajemy, że wymyśliliśmy grzaniec. Nie twierdzimy, że nasz jest "najlepszy" – bo co to w ogóle znaczy? Ale możemy powiedzieć jedno: robiliśmy to z pasją. Testowaliśmy dziesiątki proporcji. Szukaliśmy najlepszych win. Dopracowywaliśmy każdy szczegół. Bo jeśli coś jest warte robienia, warte jest zrobienia tego dobrze.

Cztery autorskie kompozycje – od lekkiego białego po mocne porto. Każda inna. Każda dla innego momentu, innego nastroju, innej osoby. A Warm Wine Collection? To Twoja szansa, żeby odkryć, który grzaniec pasuje do Ciebie najlepiej.

Zima w Gdańsku bywa surowa. Wiatr od Bałtyku, szarość nieba, krótkie dni. Ale to również pora, gdy miasto pokazuje swój inny charakter. Bardziej intymny, bardziej autentyczny. To czas na napoje zimowe, które są czymś więcej niż tylko alkoholem.